Mijn werkelijke omslagpunt, ook wel beginpunt van mijn innerlijke reis, begon doordat de bal die ik jaren onder water
probeerde te houden als een raket de lucht in vloog en me liet zien dat ik alles waarvan ik dacht dat het me veiligheid gaf, wegviel.
Ik kon niet meer tegen mijn eigen vastgezette patronen/beschermingsmechanisme vechten.
Ik heb er flink aan moeten werken in verschillende therapievormen om te komen tot een nieuw evenwicht.
Het aankijken van angsten, het doorleven van het gevoel van onveiligheid, het loslaten van de controle...
Het was geen rechte weg omhoog, eerder een reis met hobbels, stiltes, inzichten en herhalingen.
Innerlijk werk heeft ervoor gezorgd dat ik, laag voor laag mijn bescherming heb afgelegd om tevoorschijn te komen.
Het was een reis met toewijding. Ik wilde vrij worden.
Het intensief verbinden met Yoga en ademwerk heeft ervoor gezorgd dat ik mij opnieuw heb mogen verbinden met mezelf.
Lagen van patronen, overtuigingen en mechanisme heb ik doorzien.
Door met liefde en aandacht te luisteren naar mijn lichaam heb ik geblokkeerde energie weer vrij gemaakt.
Ik begon te voelen. Echt te voelen. Niet om me ‘beter’ te voelen —maar om te durven voelen, wat er ook omhoogkwam.
Mijn lichaam werd het antwoord op de vraag: waar is het licht in deze donkere periode?
